Νέα - News | Όταν το Όνειρο γίνεται Πραγματικότητα! Επιστολή του Μάκη Νεφραίμ!
03.08.04 

 

Το κτύπημα του κινητού, χαλάει την ησυχία. Στη γραμμή είναι ο Φίλιππος με ρωτά αν υπάρχει ενδιαφέρον να πάμε σε μια διοργάνωση στη Μάλτα σε πίστα ευρωπαϊκών προδιαγραφών, όχι όπως τους χωματόδρομους που τρέχουμε εδώ στην Ελλάδα. Συμφώνησα αμέσως διερωτώμενος τι μπορεί να κάνει το αγωνιστικό μαζί και εγώ.

Τρίτη πρωί ξεκινάμε από Καβάλα μαζί με ένα φίλο απ' τα παλιά. Απόγευμα φτάνουμε Πάτρα και περιμένουμε ως συνήθως τον αργοπορημένο Φίλιππο και την ομάδα του. Μετά από δύο ημέρες ατέλειωτης ταλαιπωρίας, (αντί να μετρήσουν με το όργανο πίεσης ελαστικών τα λάστιχα του τρέηλορ, τα μέτρησαν με ιατρικό πιεσόμετρο με αποτέλεσμα να σκάει συνεχώς ένα από τα λάστιχα) το γρήγορο καταμαράν μας αποβιβάζει στο λιμάνι της Μάλτας. Στην υποδοχή βρίσκουμε το πρόεδρο που μόνο για πρόεδρος δεν έμοιαζε, αλλά η εξυπηρέτηση και η φιλοξενία αυτών των ανθρώπων μας αφήνει άφωνους.

ΠΙΣΤΑ ΜΑΛΤΑΣ: Τι να πω για την πίστα. Ότι είναι εφάμιλλη της SANTA POD. Τετρακόσια δύο μέτρα καλυμμένα με κόλλα και λάστιχο. Άλλα οκτακόσια μέτρα για φρένα και δεν έφτανε αυτό, στο τέλος υπάρχει και αμμοπαγίδα σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Σαν το διάδρομο των Σερρών δηλαδή...

Πρώτο πέρασμα, σωστό Burn Out, κάτω από τις οδηγίες των εκεί παιδιών που ξέρουν. Το αμάξι ξεκινά τέλεια ούτε να σπινάρει ούτε να διπλώνει. Αλλά στα πολλά, διακόσια συν (200+) έχανε την ευστάθεια του. Αμέσως σκέφτηκα ότι το έρμα εκατό κιλών που τοποθετήσαμε για καλύτερη πρόσφυση στην Ελλάδα, εδώ δεν χρειαζόταν.

Επόμενη μέρα και με το καλήμέρα κάνω 8,8 sec.Τα χαμόγελα άρχισαν να φαίνονται. Έχω ήδη σπάσει το προσωπικό μου ρεκόρ 9,4sec. Όλα δουλεύουν σωστά και σε αυτό βοήθησαν και τα καύσιμα της VP Racing. Το μόνο που μένει είναι να πιέσω παραπάνω νίτρο για να δω κάτι καλύτερο. Στα ελεύθερα περάσματα είχαμε και την ευκαιρία να δούμε τους αντιπάλους μας. Οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά, δουλεύουν με σασμάν και ανεξάντλητο νίτρο. Εκκίνηση σούζα, πέντε ταχύτητες στο τετρακοσάρι, και κάθε αλλαγή του αγωνιστικού να θέλει να σε σκοτώσει. Μια στο τοίχο μια στο δίπλα διάδρομο. Άλλο να το λέω και άλλο να το βλέπετε. Μου κόπηκε το αίμα μόλις είδα γιατί αντίπαλους μιλάμε! Συμπέρασμα: Που πας ρε Καραμήτρο με το αυτόματο διτάχυτο; Παρ' όλα αυτά δεν μασάω, αυτοσυγκέντρωση, μάθημα στο φανάρι και πάμε να τους πάρουμε το κεφάλι.

Πρώτη κόντρα και 8,6 με ταχύτητα εξόδου 260 χιλιόμετρα. Πιστεύω ότι μπορώ να πιέσω και άλλο. Αλλά το αυτόματο σασμάν δεν συμφωνούσε. Άρχισε να πατινάρει (τι κάνει η πρόσφυση). Όλα τα περάσματά μου ήταν 8,6 - 8,8, ό,τι καλύτερο για μένα. Με λίγη τύχη και σταθερά περάσματα κατάφερα να πάρω δύο δεύτερες θέσεις και στις δύο κατηγορίες που έτρεχα. Η απονομή και τα κύπελλα όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες ήταν το κάτι άλλο. Να έχουμε και έναν Φίλιππο Παπαφιλίππο (έτσι τον φώναζε ο εκφωνητής) να έχει σπάσει τα χρονόμετρα με το τέρας του, έχει κάνει 7,4 με ταχύτητα εξόδου 300 χιλιόμετρα ο άτιμος, ρεκόρ πίστας για Door s lamers. Μέχρι και οι Μαλτέζοι τραγουδούσαν το περιβόητο σήκωσε το το γ......... δε μπορώ δε μπορώ να περιμένω.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συναθλητές μας στο πρόεδρο στη γυναίκα του, που ό,τι και αν του ζητήσαμε το είχαμε αμέσως.

Γυρίζοντας στην Ελλάδα κατάλαβα ότι έπρεπε να ξυπνήσω απ' το όνειρο και να προσγειωθώ στην πραγματικότητα (στους χωματόδρομους δηλαδή). Εδώ στο βορρά πιστεύω ότι δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα εκτός την πίστα. Έχουμε έναν άξιο πρόεδρο που μπορεί και κάνει αγώνες Dragster χωρίς αυτούς τους περιβόητους p romoter που σκοπός τους είναι να γεμίζουν τις τσέπες τους με τα δικά μας ωραία λεφτά και το τόσο μεγάλο πλήθος που έρχεται να μας δει.

Βλέπετε όπου μυρίζει χρήμα το πράγμα χαλάει και το άθλημα εκφυλίζεται. Έχουμε φτάσει καλοκαίρι χωρίς να έχουμε πρόγραμμα αγώνων για το τρέχον έτος. Να μην έχει μετρήσει ο πρώτος αγώνας Τρίπολης (άλλη πίστα και αυτή 0-18 μέτρα μιάμιση μέρα). Να μην ξέρουμε πότε θα γίνουν οι επόμενοι αγώνες, αν γίνουν κιόλας. Ένα μπάχαλο δηλαδή. Δεν πάμε για ψάρεμα καλύτερα; Δεν το βάζουμε κάτω παρόλο που τα πράγματα είναι τραγικά στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι μπορούμε να πηγαίνουμε να τρέχουμε στην Ευρώπη, και οδηγούς καλούς έχουμε και αγωνιστικά και μηχανικούς.

Ελπίζω και εύχομαι την άλλη φορά που θα τρέξουμε στο  εξωτερικό να μας ακολουθήσουν και άλλοι αγωνιζόμενοι, να ανοίξουν και αυτών τα μάτια. Να δούμε αν φύγουν τα ηχηρά ονόματα απ' το Dragster ποιοι θα έρχονται να βλέπουν τους αγώνες. Από που θα γεμίζουν τις τσέπες τους;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα Drag Warriors. Το περιοδικό Power και τον Ιάσωνα που μάζεψε αυτό το υπέροχο υλικό. Τον Ηλία και το www.dragnews.gr. Τον Ιάκωβο, τον Μάνο και όλα τα παιδιά που μας ακολούθησαν σε αυτή την αποστολή.

Καλά περάσματα.

Με εκτίμηση
Μάκης Νεφραίμ

 

dragnews.gr

Ηλίας Βαθειάς